بزرگنمايي:

پیام ویژه-سردبیر روزنامۀ اطلاعات در سرمقالۀ شمارۀ امروز این روزنامه با عنوان «بازی» این پرسش را به میان آورده است:

«اگر ازدواج دختر 13 ساله علی‌‌الاطلاق مجاز است و ازدواج دختر 9 ساله هم با تشخیص قاضی مجاز است، پس او از بلوغ كامل جسمی و عقلی برخوردار است. اگر چنین است چرا نباید به او گواهینامه رانندگی داد، اجازه خرید و فروش محضری داد و شهادتش را در دادگاه پذیرفت»؟

متن کامل یادداشت علیرضا خانی (روزنامه‌نگار) از این قرار است:

انتشار فیلم ازدواج دختر 9 ساله با پسر 22 ساله در استان كهگیلویه‌ و‌ بویراحمد واكنش‌های زیادی برانگیخته است. حامیان وقوع چنین رخداد بهت‌آوری گفتند كه آن دختر 10‌ساله بوده است نه 9 ساله. گویی اختلاف بر سر آن یك‌سال بوده است.

بی‌اندكی تردید وقتی دختر 9 ساله یا 10 ساله یا 12 ساله پای سفره عقد می‌نشیند، او در این تصمیم‌گیری سر سوزن نقشی ندارد. خانواده‌هایی، بر اساس رسوب سنت‌های كهن، چنین تصمیمات هولناكی را می‌گیرند و او به جای بازی كودكانه، باید چنین نقشی را در زندگی بزرگترها بازی كند.

اما بازی به همین جا ختم نمی‌شود. قریب دو سال است كه طرح افزایش سن قانونی ازدواج دختران و پسران در مجلس خاك می‌خورد و قربانی بازی سیاسی شده است. مخالفان می‌گویند این طرح همسویی با نهاد‌ها و سازمان‌های غربی است برای ایجاد بحران‌های اخلاقی و پایین‌آوردن رشد جمعیت در كشور!

هیچ‌كس هم تا به حال از آنها نپرسیده است اگر افزایش سن ازدواج دختران ایرانی از 13 به 16 سال توطئه غربی‌هاست، چرا در غرب سن ازدواج دختران و پسران 18 سال است؟ آیا آنها علیه خودشان توطئه بزرگتری كرده‌اند!؟

ماده 1041 قانون مدنی مصوب سال 1313 حداقل سن ازدواج دختران و پسران را به ترتیب 15 و 18 سال تمام تعیین كرده بود.

این قانون، در سیر تاریخی خود، چند بار تغییر كرد و آخرین نسخه اصلاح شده آن مصوب 1381 سن ازدواج دختران و پسران را 13 و 15 سال تعیین كرد با این تبصره كه برای سنین كمتر از آن نیز مشروط به اذن ولی و به شرط موافقت دادگاه، ازدواج مجاز است. جالب است در این قانون هیچ سنی به‌عنوان ممنوعیت مطلق ازدواج در نظر گرفته نشده است.

ممكن است برخی تصور كنند كه نیازی به ممنوعیت مطلق نیست چرا كه غیرممكن است یك پدر اذن دهد كه دختر 9 ساله یا حتی 12 ساله‌اش سر سفره عقد بنشیند و باز حتی اگر چنین اتفاقی بیفتد، محال است دادگاه مجوز آن را صادر كند.

اگر شما هم این طور فكر می‌كنید به این آمار توجه كنید: طبق آمار رسمی مركز آمار ایران فقط در سال 1396 تعداد 35 هزار و 333 دختر 10 تا 14 ساله و 217 دختر كمتر از 10 سال ازدواج رسمی كرده‌اند كه در دفاتر ثبت رسمی قوه قضائیه ثبت شده است. طبق قانون، برای این ازدواج‌ها قاضی رأی صادر كرده و مجوز داده است. كاملاً بدیهی است كه شمار ازدواج‌های غیررسمی و ثبت‌‌نشده، بسیار بیشتر از این است.

با این آمار هولناك، آن فیلمی كه از ازدواج دختر 10 ساله در هفته گذشته منتشر شد تنها یكی از بیش از 35 هزار دختری است كه هر سال در همین سنین پای سفره عقد می‌نشینند و یقیناً، خودش هیچ نقشی در تصمیم غم‌انگیزی كه برایش گرفته‌اند، ندارد. معلوم نیست چرا انتشار دهنده فیلم آن یك مورد تحت‌تعقیب قرار گرفته است؟! وقتی برای یك انسان، تصمیمی‌ می‌گیریم كه خودش در آن دخالتی ندارد، به معنی آن است كه برای او قوه عاقله قائل نیستیم و این ضعف ویرانگری است كه قانون حاضر دارد.

اساساً مگر یك قانون مدنی ـ كه چند بار تغییر كرده ـ وحی آسمانی است كه نتوان آن را اصلاح كرد؟ چرا باید اصلاح چنین قانونی، دو سال در مجلس خاك بخورد و نمایندگان بترسند از اینكه اگر به آن رأی دهند از سوی افراطیون عامل استكبار خوانده شوند؟ چرا باید قانون، زمینه موجه نشان دادن یك عرف نابهنجار را فراهم كند و به تشدید مصائب اجتماعی ، بینجامد؟

مگر می‌توان باور كرد دختربچه كلاس سوم ابتدایی را پای سفره عقد بنشانیم و قانون، به جای حمایت از آن طفل معصوم، از سفره گستران حمایت كند؟ مگر می‌شود باور كرد، دختر بچگان معصوم و بی‌پناه مناطقی از این سرزمین، به جای عروسك بازی، اسیر بازی زشت جناح‌های سیاسی برای تخریب یكدیگر شوند؟

پرسش دیگر این است: اگر ازدواج دختر 13 ساله علی‌‌الاطلاق مجاز است و ازدواج دختر 9 ساله هم با تشخیص قاضی مجاز است، پس او از بلوغ كامل جسمی و عقلی برخوردار است. اگر چنین است چرا نباید به او گواهینامه رانندگی داد، اجازه خرید و فروش محضری داد، شهادتش را در دادگاه پذیرفت، اجازه رأی دادن در انتخابات داد و...؟!

یك پرسش دیگر باقی است: آنها كه قانون پیشین را تصویب كردند و آنها كه تمام قد از آن حمایت می‌كنند، چند نفرشان حاضرند دختر 9 ساله‌ یا حتی 13 ساله‌شان را پای سفره عقد بنشانند؟